เล่มที่ 1 ตอนที่ 8 ผีสาว

“เข้ามาสิ” เย่ฝานเปิดประตู แล้วเรียกให้เจียงไห่หลินกับพวกเข้าไปนั่ง
เจียงไห่หลินเล่าสถานการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมดคร่าวๆ ให้เย่ฝานฟังอีกครั้ง
“ยันต์แคล้วคลาดปลอดภัยสามารถคุ้มครองให้ปลอดภัย ป้องกันภยันตรายเล็กๆ น้อยได้ ส่วนยันต์ปัดเป่าโรคภัยก็ใช้ได้เพียงปัดเป่าความเจ็บป่วยทั่วๆ ไป ทั้งสองอย่างใช้ไม่ได้ผลกับการขับไล่ภูตผีสักเท่าไรหรอก แต่ว่าก็พอจะช่วยได้อยู่บ้าง จากที่ฉันคาดการณ์ ยันต์พวกนี้สามารถช่วยรักษาชีวิตของซ่งป๋อฮุยได้เพียงชั่วคราวเท่านั้น หากระยะเวลาที่ซ่งป๋อฮุยถูกผีสาวแฝงร่างนั้นยืดยาวออกไปอีก เขาอาจจะมีอันตรายถึงชีวิต” เย่ฝานกล่าว
เย่ฝานไม่อาจห้ามความรู้สึกไม่เชื่อใจตัวเองไว้ได้ ว่ากันตามตรงวิทยายุทธ์ของเขายังอ่อนด้อยนัก หากเขาฝึกฝนศาสตร์การหลอมอาวุธจนสำเร็จขั้นที่สี่ได้ ยันต์แคล้วคลาดปลอดภัยเพียงหนึ่งใบของเขาก็สามารถทำให้วิญญาณภูตสาวมลายหายกลายเป็นควันจนหมดสิ้นได้
เจียงไห่หลินถามด้วยความตื่นเต้น “ที่ผมมาที่นี่ก็เพื่อจะถามคุณชายเย่ว่า มีวิธีขับไล่ผีร้ายหรือไม่”
“นายเคยไปหาหมอผีแล้วหรือยัง?” เย่ฝานตอบกลับ
เจียงไห่หลินพยักหน้าพลางตอบว่า “เคยไปหามาแล้วครับ หมอผีบอกว่าผีร้ายอายุพันปีตนนั้นมันร้ายกาจมาก ยากที่จะปราบมันได้”
เย่ฝานตกตะลึงกับสิ่งที่เจียงไห่หลินกล่าว “พันปีเชียวเหรอ? ถ้าอย่างนั้นก็คงปราบไม่ได้ง่ายๆ” ผีตนนี้อยู่มาเนิ่นนาน พบเห็นอะไรมามากมาย คงจะมีฤทธิ์เดชแรงกล้า แต่บนโลกนี้มีนักต้มตุ๋นอยู่ไม่น้อย หมอผีเหล่านั้นไม่รู้ว่าเชื่อถือได้หรือไม่
เย่ฝานหยิบนมหนึ่งแพ็คขึ้นมาดื่ม
“ซ่งป๋อหุยถูกผีสิงมากี่วันแล้ว?” เย่ฝานเอ่ยถาม
“สามวันแล้วครับ”
“อืม ถ้าเป็นผีสาวอายุพันปีจริง ป่านนี้เขาคงไม่รอดแล้ว”
เจียงไห่หลินมองเย่ฝานดื่มนม ก็อดที่จะขมวดคิ้วไม่ได้
เย่ฝานเห็นสายตาของเจียงไห่หลินที่มองเขาพลางกะพริบตาแล้ว เอ่ยถามว่า “นายอยากดื่มนมเหรอ? ฉันยังเหลืออยู่นะ”
เจียงไห่หลินรีบโบกไม้โบกมือปฏิเสธแล้วพูดว่า “ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร”
เย่ฝานเห็นท่าทางของเจียงไห่หลินก็หัวเราะแล้วพูดว่า “นายไม่ต้องเกรงใจฉันหรอก ของพวกนี้ราคาถูกจะตาย”
เจียงไห่หลิน “…”
เจียงไห่หลินมองไปที่เย่ฝานแล้วถามว่า “คุณชายเย่ คุณคิดว่ายังไง!”
“นายมาพบฉันเพื่อให้ช่วยไล่ผีเหรอ? นี่เป็นเรื่องอันตรายถึงชีวิตเชียวนะ พวกนายจะให้ค่าจ้างฉันเท่าไร!” เย่ฝานถาม
เฉียนอวี้เอ่ยว่า “สิบล้านหยวนเป็นไง”
เย่ฝานกะพริบตา แอบคิดในใจเงียบๆ ว่า คนรวยนะเนี่ย! “ได้ ถ้าอย่างนั้นมัดจำก่อนหนึ่งล้านหยวน ส่วนที่เหลือจัดการเรื่องนี้เสร็จเมื่อไร ฉันค่อยไปเอาที่นาย” เงินสิบล้านหยวน เพียงพอให้เขาใช้จ่ายได้ช่วงระยะหนึ่ง
“คุณชายเย่ คุณกับเลี่ยวถิงถิงเลิกกันแล้วเหรอครับ?” เฉียนอวี้มองเย่ฝาน เขามีความรู้สึกว่าเย่ฝานที่อยู่เบื้องหน้าเขาคนนี้ กับคนที่อยู่ในความทรงจำนั้น เหมือนไม่ใช่คนคนเดียวกัน คนผู้นี้คือเย่ฝานจริงๆ หรือ
“เลี่ยวถิงถิงน่ะเหรอ? ผู้หญิงคนนั้นโหงวเฮ้งกินผัว ใครได้เป็นเมียคนนั้นซวย” เย่ฝานตอบพร้อมส่ายหน้า
โทรศัพท์มือถือของเฉียนอวี้ดังขึ้น หลังจากรับสาย สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปทันที
เย่ฝานมองไปที่เฉียนอวี้แล้วถามว่า “เกิดอะไรขึ้น?”
“พี่ใหญ่แขวนคอตาย!” เฉียนอวี้ตอบกลับ
เย่ฝาน “…” แขวนคอ! นี่ไม่ใช่วิธีฆ่าตัวตายของคนสมัยนี้ คนสมัยนี้มักจะเลือกฆ่าตัวตายด้วยการกระโดดตึกหรือกินยานอนหลับ!
“ไม่ตายใช่ไหม?” เย่ฝานเอ่ยถาม
เฉียนอวี้ส่ายหน้าพลางตอบว่า “ไม่ตายครับ ตอนนี้ใช้ยันต์ปัดเป่าโรคภัยสะกดวิญญาณนั่นไว้”
เจียงไฮ่หลินหันไปทางเย่ฝานพลันพูดว่า “คุณชายเย่ เรื่องนี้คงจะปล่อยให้ช้ากว่านี้ไม่ได้แล้ว!”
เย่ฝานหยิบมันฝรั่งทอดหนึ่งกำมือและตีนไก่หนึ่งถุง ก่อนจะเอ่ยออกมาว่า “ไปกันเถอะ”
เจียงไห่หลินตอบกลับไป “ครับ”
…
เย่ฝานตามเจียงไห่หลินไปยังห้องที่มัดซ่งป๋อฮุยเอาไว้อย่างแน่นหนา
เย่ฝานมองซ่งป๋อฮุยแล้วถอนหายใจอย่างโล่งอก
“คุณชายเย่ เป็นอะไรไปครับ?” เจียงไห่หลินหลังจากเห็นอากัปกิริยาของเย่ฝานก็ถามด้วยความใคร่รู้
“ไม่มีอะไร แค่เป็นอย่างที่ฉันคาดการณ์เอาไว้จริงๆ มันไม่ใช่ภูตผีอายุพันปีหรอก มันมีอายุแค่ร้อยปีเท่านั้น น่าจะเป็นนักแสดงงิ้วในสมัยสาธารณรัฐ”
เย่ฝานมองเห็นผีสาวในชุดแดงที่สิงอยู่ในร่างซ่งป๋อฮุยทันทีที่เข้าไปในห้อง อาจเป็นเพราะรู้สึกถึงอันตรายที่จะบังเกิดจากจากมาถึงของเย่ฝาน ซ่งป๋อฮุยหรือก็คือผีสาวชุดแดงตนนั้นจึงขู่คำรามออกมาเป็นพักๆ
บนอาณาจักรชางเสวียนมีอสูรบำเพ็ญตบะพวกหนึ่งอาศัยอยู่ พวกเขาจะนำดวงวิญญาณของภูตผีที่ยอมจำนนมาหลอมเป็นของวิเศษประจำกาย มนุษย์ส่วนมากเมื่อตายไปแล้ววิญญาณจะมลายหายไป มีมนุษย์เพียงน้อยนิดที่วิญญาณจะแปรเปลี่ยนเป็นภูตผีเมื่อตายไปแล้ว สำหรับอสูรบำเพ็ญตบะแล้วภูตผีเหล่านี้เปรียบเหมือนหินวิญญาณ พวกเขาจึงต้องแย่งชิงภูตผีทุกครั้งที่พบเจอ เพราะทรัพยากรที่ใช้ในการฝึกฝนของเหล่าผู้ฝึกตนนั้นมีจำกัด สิ่งใดที่ใช้ประโยชน์ได้ล้วนต้องแย่งชิงมาครอบครอง
เจียงไห่หลินขมวดคิ้ว เขามีความรู้สึกว่าเย่ฝานคล้ายกำลังสื่อสารกับผีสาว แต่เขาดูไม่ออกว่าทั้งสองกำลังสื่อสารอะไรกันอยู่
“คุณชายเย่ คุณกำลังทำอะไรอยู่?” เจียงไห่หลินเอ่ยถาม
“ฉันกำลังสนทนากับเธออยู่ ผีตนนี้ตอนยังมีชีวิตอยู่เป็นนักแสดงงิ้วในสมัยสาธารณรัฐ ถูกคุณชายท่านหนึ่งซื้อไปเป็นอนุภรรยา ผ่านไปไม่นานก็ไม่เป็นที่โปรดปรานเหมือนเดิม ต่อมาถูกภรรยาหลวงใส่ร้ายว่ามีความสัมพันธ์กับเด็กรับใช้ในบ้าน จึงถูกตัดลิ้นและบังคับให้แขวนคอตาย”
“แล้วทำไมเธอต้องมายุ่งกับพี่ใหญ่ของเราด้วยครับ”
เย่ฝานยักไหล่พลางตอบว่า “พี่ใหญ่ของพวกเธอโชคไม่ดี ที่หน้าตาดันไปเหมือนกับชายสารเลวคนนั้น!”
เฉียนอวี้ “…”
“ซ่งป๋อฮุย” เขาจ้องมองมาที่เย่ฝาน อารมณ์เดี๋ยวสงบ เดี๋ยวบ้าคลั่ง
“แต่ว่า คนที่ทำร้ายเธอคือภรรยาหลวงคนนั้น อีกอย่างพี่ใหญ่ของพวกเราก็ไม่ใช่ผู้ชายมักมากคนนั้นด้วย” เฉียนอวี้กล่าว
เย่ฝานพยักหน้าแล้วพูดว่า “อืม ฉันกำลังใช้เหตุผลในการเกลี้ยกล่อมเธออยู่ แต่เธอคิดว่าลูกพี่ของพวกนายเป็นชายชั่วที่เธอตามหา เธอไม่ยอมฟังคำพูดของฉันเลย”
ทันใดนั้นสีหน้าของเย่ฝานก็เย็นชาขึ้น เขาร่ายคาถาสองสามบทออกมา เมื่อถูกเล่นงานด้วยมนตร์คาถา ซ่งป๋อฮุยก็กรีดร้องออกมา ในตอนนั้นเองผีสาวในชุดแดงก็ลอยออกมาจากร่างของซ่งป๋อฮุย
“ผี!” เจียงไห่หลินร้องเสียงหลง ปกติแล้วคนทั่วไปจะมองไม่เห็นภูตผี แต่ภายใต้สถานการณ์พิเศษอย่างนี้ ก็อาจทำให้สามารถมองเห็นภูตผีได้ ผีสาวชุดแดงปรากฏตัวขึ้นจากการร่ายมนตร์คาถาของเย่ฝาน เจียงไห่หลินจึงมองเห็นได้ชัดเจน
เย่ฝานรู้สึกหมดคำพูด ได้แต่คิดในใจว่าเจียงไห่หลินเจ้าคนโง่เขลา ขี้ขลาดอย่างนี้ ยังกล้าออกไปลองดีกับผีกลางดึก?
การใช้เวทมนตร์มาจัดการกับภูตผี เป็นสิ่งที่เย่ฝานพอจะทำได้แบบถูๆ ไถๆ ไม่ได้เชี่ยวชาญนัก “สะกด!” เย่ฝานเปล่งเสียงอย่างดุดัน
เมื่อผีสาวหมุนตัวหวังจะหนีไป หลอดไฟในห้องพักผู้ป่วยก็ระเบิดแตกเป็นเสี่ยงๆ
เย่ฝานเห็นว่าผีสาวกำลังจะหนีไปก็แสดงเวทมนตร์สะกดภูตผีออกมาอีกครั้ง เมื่อมั่นใจว่าผีสาวโดนตรึงเอาไว้แน่นหนาแล้ว เย่ฝานจึงนำยันต์ออกมาหนึ่งแผ่นแล้วติดไว้บนร่างของผีสาว ร่างของหล่อนก็ถูกยันต์นั้นสะกดไว้ในทันใด
“คุณชายเย่ ผีสาวตนนั้นล่ะครับ?” เจียงไห่หลินเอ่ยถามอย่างระวังเนื้อระวังตัว
“นายอยากได้ไหม ถ้านายอยากได้ฉันจะให้? เป็นผีสวยซะด้วยนะ” เย่ฝานตอบ
เจียงไห่หลินรีบส่ายหน้าทันที พลางพูดว่า “ ไม่ดีกว่า ไม่ดีกว่า คุณเก็บเถอะครับ คุณเก็บไว้เถอะ”
เฉียนอวี้เอ่ยถามด้วยความร้อนรน “คุณชายเย่ พี่ใหญ่ของพวกเราปลอดภัยแล้วใช่ไหมครับ?”
เย่ฝานส่ายหน้าแล้วตอบว่า “ระยะนี้คงยังไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง ให้หมอมาดูอาการสักหน่อย อีกสักครู่น่าจะฟื้นแล้วล่ะ แต่ว่า…”
“แต่อะไรเหรอครับ” เฉียนอวี้เอ่ยถาม
เย่ฝานส่ายหัว แล้วตอบ “ไม่มีอะไร”
คุณชายพวกนี้ เล่นอะไรไม่เล่นไปเล่นกับภูตผีปีศาจ ในร่างของผีสาวตนนี้มีพลังหยินแรงมาก ผีสาวสิงอยู่ในร่างคุณชายใหญ่นานขนาดนั้น ทำให้อายุขัยถูกบั่นทอนไปอย่างน้อยสามปี ทว่าเรื่องนี้ไม่สมควรที่จะกล่าวออกไป อย่างไรสภาพร่างกายของเขาก็ยังดีอยู่ หากบอกเขาว่าอายุขัยสั้นลงไปหลายปี เป็นใครก็คงจะไม่ชอบใจนัก
เฉียนอวี้พยักหน้าพลางพูดว่า “ครับ ครับ”
“ฉันกลับก่อนนะ”
เจียงไห่หลินรีบพูดขึ้นมาว่า “คุณชายเย่ เดี๋ยวผมไปส่งคุณเองครับ”
เย่ฝานพยักหน้าพลันตอบว่า “ตกลง”