​

แซนวิชไส้สลัดปูอัดถูกกัดลิ้มลองความอร่อย ริมฝีปากเล็กละเมียดละไมกินอย่างไม่รีบร้อน บรรยากาศที่มหาวิทยาลัยในช่วงหกโมงเกือบเจ็ดโมงเช้าค่อนข้างเงียบสงบ ก็แหงล่ะมีเรียนเก้าโมงใครจะมาในเวลานี้กัน

 

แต่ชมพูว่าออกมาในช่วงนี้ก็ดีไม่น้อย รถไม่ติดแถมยังไม่ต้องเบียดเสียดกับผู้คนบนรถเมล์ ตื่นเช้าสมองโล่งอาจจะมีเวลาทบทวนหนังสือ แต่พอนั่งเงียบเหงาก็นึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืน โชคดีที่เขาออกมาได้ก่อนที่จะรู้สึกผิดกับตัวเองมากไปกว่านี้

 

“ฮึ้ยยย เกือบเป็นของเล่นมาเฟียแล้วไหมล่ะ”

 

คนตัวเล็กยีเส้นผมสั้นสีน้ำตาลอ่อนของตัวเองอย่างหงุดหงิดก่อนจะฟุบหน้าลงบนโต๊ะไม้ขนาดสี่ที่นั่ง

 

 

 

ติ๊งง

 

 

 

ติ๊งง

 

 

 

พออยู่ในมหาวิทยาลัย สัญญาณอินเตอร์เน็ตก็ถูกเชื่อมต่อเองโดยอัตโนมัติ อีกทั้งเขาเพิ่งจะเปิดเครื่องเมื่อเช้านี้เอง ชมพูมุ่นหัวคิ้วเมื่อมันส่งเสียงดังแจ้งเตือนไม่หยุดหย่อน ทั้งที่ก่อนหน้านี้มันเงียบมาโดยตลอด จะมีก็แค่ข้อความหรือสายเรียกเข้าจากเติมเต็มเพื่อนสนิทเท่านั้น

 

คนตัวเล็กหยิบมันขึ้นมาก่อนจะเห็นว่าแอปพลิเคชั่นอินสตาแกรมที่สมัครทิ้งเอาไว้มีแจ้งเตือนเข้ามามากกว่า 999+ ชมพูดวงตาเบิกกว้างไม่คิดว่าแอพนี้มันจะขึ้นแต่งเตือนเยอะขนาดนั้นทั้งที่เขาเพิ่งสมัครไปเมื่อวานแท้ๆ

 

 

 

11,000+ เริ่มติดตามคุณ

 

KarakedWink เพิ่มคุณลงในสตอรี่ของเขา

 

 

 

“หือ ทำไมคนติดตามเยอะจัง”

 

มือสวยแตะไปที่ยอดผู้ติดตามที่ตอนนี้อยู่ที่หนึ่งหมื่นหนึ่งพันห้าร้อยคนแล้ว ก่อนจะกดดูสตอรี่ที่พี่เกดเจ้าของร้านบิวตี้แอนด์สกินแท็กมาตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว

 

มันเป็นรูปของชมพูที่อยู่ในชุดเสื้อยืดสีขาว สวมผ้ากันเปื้อนสีชมพูเงยหน้าขึ้นมองกล้องเล็กน้อย แพรขนตายาวรับกับดวงตาสีอ่อนกลมโต ริมฝีปากสวยกระจับได้รูป กับจมูกปลายรั้นอันแสนจะน่าหมั่นเขี้ยว พร้อมกับข้อความที่ว่า ‘ยินดีต้อนรับพนักงานใหม่ ยัยคนสวยขา’

 

สาเหตุที่คนมาติดตามชมพูนับหมื่นคนโดยไม่ได้นัดหมายก็เพราะความน่ารักความสดใส และดวงตาที่เป็นเสน่ห์ พี่เกดเจ้าของร้านนอกจากจะขายผลิตภัณฑ์สำหรับเสริมความงามแล้วเธอยังเป็นบิวตี้บล็อกเกอร์ และอินฟูลเอนเซอร์ที่มักจะรีวิวสินค้าและมีผู้ติดตามมากกว่า 8 หมื่นคน

 

ติ๊งงงงง

 

 

 

มีข้อความถูกส่งเข้ามามากมายแต่มีข้อความหนึ่งส่งเข้ามาก่อนจะพบว่าเป็นพี่เกด ชมพูจึงกดตอบรับและส่งสติ้กเกอร์ทักทายไปก่อน

 

 

 

Ked //น้องชมมมมม อยากจะกรี๊ดคนชอบหนูเยอะมาก Replied สตอรี่เข้ามาถามกันไม่หยุดเลย//

 

Pinkbunny //อ่า ชมยังเล่นไม่เป็นเลยครับ//

 

 

 

พี่เกดบอกว่าเดี๋ยวพี่เขาสอน คุยกันอีกนิดหน่อยพี่เกดก็ขอตัวไปเปิดร้านและทิ้งท้ายไว้ว่าเจอกันเย็นนี้ การมีกัลยาณมิตรที่ดีชมพูก็มีพลังต่อสู้กับปัญหาชีวิตที่ถาโถมเข้ามาแล้ว คนตัวเล็กนั่งทบทวนบทเรียนอยู่พักหนึ่งก่อนจะถึงเวลาแปดโมงครึ่ง สายตาคู่สวยมองไปตรงหน้าที่มีรถลีมูซีนสีดำเงาขับมาจอด จากนั้นก็มีคนขับรถสวมใส่ชุดทักสิโด้ผูกโบว์สีดำลงมาเปิดประตูก่อนที่คนที่คุ้นหน้าจะเดินลงจากรถ

 

เติมเต็มคือคนที่ถูกนิยามว่าเป็น คุณหนูเติมเต็มผู้ที่เติบโตมาในครอบครัวที่ดี มีพ่อและแม่คอยดูแลเอาใจใส่ เพื่อนตัวเล็กของเขาจึงบอบบางและน่าทะนุถนอม เติมเต็มยกมือไหว้คนขับรถทั้งที่ไม่จำเป็นต้องทำก็ได้ หลังจากนั้นจึงวิ่งมาหาชมพูที่นั่งอยู่ที่โต๊ะไม้

 

“เต็มเดี๋ยวก็ล้มหรอก”

 

“เนี่ยชมทำเหมือนว่าเต็มเป็นเด็กๆอีกแล้ว เหมือนคุณพ่อคุณแม่ไม่มีผิดเลย”

 

ลูกคุณหนูแก้มชมพูว่าพรางยู่หน้าอย่างหยอกล้อ ก่อนจะฉีกยิ้มกว้าง เติมเต็มมักจะทำตัวน่ารักกับเพื่อนเสมอ จนชมพูอดยิ้มตามไม่ได้

 

“นี่ดังใหญ่แล้วนะ เราเจอชมในไอจีด้วยแล้วก็กดฟอลโลเรียบร้อย”

 

เติมเต็มเปิดหน้าจอมือถือที่ห้อยพวงกุญแจที่เต็มไปด้วยตุ๊กตาและของตกแต่งเยอะแยะมากมายให้ชมพูดูเพื่อเป็นหลักฐานว่าเขาน่ะกดฟอลโล่เรียบร้อยแล้ว

 

“เราก็ยังงงอยู่ว่าทำไมคนมากดติดตามเราเยอะจัง”

 

ทั้งที่ยังไม่ทันได้อัพเดทอะไรลงเลยด้วยซ้ำ

 

“งั้นลงรูปเลยดีไหม เอากล้องเราถ่ายเดี๋ยวส่งให้”

 

“มะ ไม่เอา”

 

ชมพูรีบปฏิเสธ ไม่รู้จะถ่ายรูปแบบไหนท่าทางไหนดี เขายิ่งเป็นคนเขินกล้องอยู่ด้วย สุดท้ายก็แพ้ให้ลูกตื้อของเพื่อนสนิท เติมเต็มจัดให้เขานั่งเท้าคางลงบนโต๊ะจากนั้นก็มองกล้องแล้วยิ้ม พอได้รูปเติมเต็มก็ยิ้มกระหยิ่มและกดยุกยิกลงบนมือถือแต่ไม่ยอมให้ชมพูดูสักที

 

“ท๊าดาาา สวยไหม”

 

“เต็มมม มันดูดีเกินตัวจริงไปหรือเปล่า”

 

“ที่ไหนล่ะ ชมน่ารักมากๆอยู่แล้วต่างหาก เต็มแค่ใส่ฟีลเตอร์ให้นิดหน่อยเอง เดี๋ยวส่งให้แล้วเอาไว้ชมอัพด้วยนะเต็มจะไปกดไลค์ให้คนแรกเลย”

 

“อื้อ”

 

ชมพูพยักหน้า ก่อนจะได้รับแจ้งเตือน เขากดบันทึกรูปลงในเครื่องก่อนจะกดโพสต์รูปแรกในอินสตาแกรมโดยใส่แคปชั่นเป็นรูปกระต่ายชมพู จากนั้นจึงชวนเติมเต็มขึ้นไปเรียนเมื่อใกล้ถึงเวลาแล้ว

 

 

 

‘กรี๊ดดด สวยมาก ฉันไปอยู่ไหนมาถึงเพิ่งมาเจอน้อล’

 

‘ยัยหนูมีมัมหมาหรือยังจ๊ะ’

 

‘หนูลูกกก ดูขนตาสิงอนอะไรเบอร์นี้ ฮือออ’

 

‘น้อนกระต่ายน้อย’

 

‘แม่จะไปหาเงินมาซื้อเครื่องสำอางที่ร้านหนูเองลู๊ก’

 

 

 

หารู้ไม่ว่าหลังจากรูปที่ลงไปเหล่ามัมหมีน้องกระต่ายชมพูก็มาถล่มคอมเมนต์รูปกันกระหน่ำ พร้อมกับยอดผู้ติดตามในแอปพลิเคชั่นสีม่วงแดงที่เพิ่มเป็นสองหมื่นในชั่วพริบตา

 

 

 

.

 

 

 

 

 

“พี่เกดสวัสดีครับ”

 

ชมพูค้อมศีรษะให้กับคนที่ยืนออกันอยู่หน้าร้านบิวตี้สกินของพี่เกดก่อนจะเอ่ยทักทายเจ้าของร้าน ทุกคนต่างมองที่เขาเป็นตาเดียวจนคนตัวเล็กต้องเกาแก้มแก้เขิน ไม่รู้ว่าทำไมถึงถูกมองขนาดนี้

 

“น้องชมมม มาแล้วเหรอลูก ลูกค้าถามหาเรากันเต็มเลย”

 

“หือ ถามหาชมเหรอครับ งั้นเดี๋ยวชมรีบมาช่วยขายนะครับ”

 

ชมพูกะพริบแพรขนตาถี่ๆอย่างแปลกใจ คนตัวเล็กกำลังจะรีบไปเปลี่ยนชุดเพราะได้ยินว่าลูกค้ามารอแล้วแต่ก็ถูกพี่เกดดึงไว้เสียก่อน

 

“ไม่ใช่ๆ นั่นน่ะแฟนคลับเราทั้งนั้น”

 

“เอ๋”

 

ชมพูเอียงคออย่างน่ารัก นักศึกษาหนุ่มค่อนข้างงงนิดหน่อยเพราะอยู่ๆเขาก็มีแฟนคลับในชั่วข้ามคืน ชมพูเกาแก้มเนียนใสที่เห็นเส้นเลือดฝาดก่อนจะค้อมศีรษะให้ลูกค้าเกือบสิบคนที่ยืนอยู่หน้าร้าน

 

“อายุสิบห้าเป็นมัมหมีพี่ชมพูได้ไหมคะ”

 

“ในรูปว่าน่ารักแล้วตัวจริงน่ารักกว่าอีกค่ะ ฮือ”

 

ชมพูยืนบีบมือตัวเอง เขาเขินจะตายอยู่แล้วเมื่อถูกสาวๆที่สถาปนาแทนตัวเองว่าเป็นมัมหมีชมไม่หยุดปาก กว่าจะหยุดเกร็งชมพูก็มาหยุดยืนอยู่หน้าเชลล์เครื่องสำอาง ไม่ว่าเขาจะเชียร์ขายสินค้าชิ้นไหนเหล่ามัมหมีก็หยิบชิ้นนั้นใส่ตะกร้าทันที

 

วันนี้มีทั้งคนที่ตามมาจากไอจี แล้วก็ลูกค้าประจำที่ร้าน ทุกคนต่างพากันชื่นชมพนักงานคนใหม่ของร้านไม่ขาดปาก ยอดขายก็เพิ่มมากขึ้นจนพี่เกดเจ้าของร้านยิ้มหน้าชื่นตาบานอยู่หลังเคาท์เตอร์

 

 

 

“ชมพู เราอึดอัดหรือเปล่าที่มีคนมาขอถ่ายรูปทั้งวันแบบนั้น ถ้าอึดอัดบอกพี่ได้นะเดี๋ยวพี่ช่วยกันลูกค้าให้”

 

พี่ชมพูว่าพรางกดปุ่มประตูเลื่อนอัตโนมัติเพื่อปิดร้าน เขาเห็นคนมารุมล้อมน้องเยอะก็กลัวว่าน้องจะอึดอัดมากเกินไป

 

“ไม่เลยครับพี่เกด แต่แค่ตกใจตั้งแต่เกิดมาไม่เคยมีคนคุยด้วยแบบนี้เลย”

 

“เดี๋ยวก็ชิน คิกคิก ชมน่ะสดใสมากเลยนะรู้ไหม ยิ้มเยอะๆ” พี่เกดว่าพรางแตะไหล่หรี่ตามองพนักงานคนใหม่ของร้าน ชมพูจึงพยักหน้าหงึกๆ “แล้วนี่กลับรถเมล์ใช่ไหม กลับดีๆนะพรุ่งนี้เจอกัน”

 

“สวัสดีครับ”

 

 

 

.

 

 

 

ชมพูทำแบบนี้ได้สัปดาห์หนึ่งแล้วเพราะเขาอยากจะหลบหน้าคนใจร้าย เขามักจะตื่นตั้งแต่ตีสามตีสี่เพื่อมาทำความสะอาดคฤหาสน์สีทอง หลังจากนั้นก็ออกจากบ้านตั้งแต่หกโมงเช้า และกลับมาอีกครั้งในเวลาสองทุ่ม และเลี่ยงเข้าไปที่เรือนคนใช้ทางด้านข้างของคฤหาสน์แทนเพื่อหนีหน้าเจ้าของคฤหาสน์อย่างคุณตฤณภพ

 

เช้านี้ก็เช่นกัน ในช่วงเช้ามืดวันนี้ป้านวลและพี่กาเหว่าน่าจะยังไม่ออกมาที่ห้องครัว คนตัวเล็กทำความสะอาดเสร็จเร็วกว่าทุกวันเขาเลยออกจากบ้านเร็วขึ้น แต่ใครจะคิดว่าต้องมาเผชิญหน้ากับใครบางคนที่ลานกว้างของคฤหาสน์ ซึ่งเป็นทางผ่านของชมพูพอดี

 

คนตัวเล็กเม้มปากเป็นเส้นตรง เขาสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ยามที่คุณตฤณภพกำลังหันหลังและซ้อมปามีดเข้าเป้าอยู่ มืดขนาดนี้ยังสามารถปาได้ตรงเป้าทุกครั้ง จะเก่งเกินไปแล้ว

 

เขาทำทีเป็นไม่เห็น ชมพูพยายามหายใจให้น้อยที่สุดยามที่เดินผ่าน

 

 

 

ฉึก!

 

 

 

แต่แล้วลมหายใจก็ถูกกลั้นเอาไว้ด้วยความตกใจสุดขีด ชมพูดวงตาเบิกกว้างพร้อมกับยืนชะงักค้างไม่สามารถขยับไปไหนได้ในชั่วขณะ

 

มีดพกเล่มสั้นเฉียดใบหน้าของเขาเพียงแค่เล็กน้อยเท่านั้น ก่อนที่มันจะพุ่งไปปักลงที่ต้นไม้ข้างหน้าของชมพู สองแขนสองขาชาไปหมดก่อนที่จะ

 

 

 

พรึบ!

 

 

 

ขาเรียวอ่อนยวบไร้เรี่ยวแรงเกือบจะลงไปกองที่พื้น แต่อยู่ๆก็ถูกใครบางคนเข้ามาประคองเอาไว้ ชมพูยังคงนิ่งค้างราวกับว่าถูกมีดปักตามตัวทั้งที่มันแค่เฉียดเท่านั้น

 

ร่างกายลอยหวืดอยู่ในอ้อมกอดของใครบางคนก่อนจะถูกพาไปนอนลงบนโซฟาหลุยส์สีทอง ใบหน้าหล่อเหลาแต่ดุร้ายพินิจพิจารณาคนที่เป็นลมล้มพับไป ริมฝีปากกระจับจิ้มลิ้ม แพรขนยายาวแนบไปกับแก้มเนียนใส ใบหน้าสวยหวานที่ดูไม่มีพิษมีภัยชวนให้หลงใหล แต่คงไม่ใช่กับมาเฟียไร้หัวใจที่เคยถูกคนที่เคยมอบความรักให้ทรยศหักหลัง

 

เฮือก!

 

 

 

ตฤณภพไม่รู้ว่าเขาจ้องมองอยู่นานแค่ไหน เพราะจู่ๆ เด็กรับใช้ในความปกครองก็สะดุ้งเฮือกขึ้นมา ดวงตาเบิกกว้างยามที่เห็นใบหน้าดุร้ายอยู่ใกล้เพียงคืบ

 

“ยะ อย่าฆ่าชมเลยนะครับ ชมฮึก”

 

น้ำตาสีใสเอ่อล้นออกมา เมื่อกี้เขานึกว่าเขาตายไปแล้วเสียอีก ชมพูถอยกรูไปจนชิดมุมของโซฟาพร้อมกับยกมือไหว้วิงวอนขอร้อง

 

คนที่เผลอจ้องใบหน้าจิ้มลิ้มนั่นผละออกมาพร้อมกับตีหน้าเคร่งขรึมดังเดิม ช่วยไม่ได้ก็เด็กนี่อยากมาทำตัวลับๆล่อๆเองนี่ อันที่จริงเขารู้อยู่แล้วว่าเป็นใคร แต่เพียงแค่อยากจะแกล้งที่กล้าเมินคนอย่างตฤณภพ ใครจะคิดว่าเด็กนี่จะตกใจจนเป็นลมล้มพับไป

 

“ฉันไม่ฆ่านายตอนนี้หรอก”

 

คนใจร้ายว่าพรางเดินไปทิ้งตัวนั่งไขว่ห้างที่โซฟาอีกตัว มองเด็กหนุ่มในชุดนักศึกษาสะอื้นเบาๆ

 

จะทำตัวน่าสงสารไปถึงไหน!