ตอนที่ 1 ท่าไม่ดี

ใบหน้าที่แสนงดงามและอ่อนเยาว์ปรากฏขึ้นบนจอขนาดใหญ่
เจ้าของใบหน้านั้นคือ เหลียงลั่วหยิน เด็กนักเรียนในหมู่บ้านบนภูเขาที่เฉินอันหลานให้ทุนสนับสนุนด้านการศึกษา เขาเป็นเด็กขยันทั้งยังมีจิตใจที่เปี่ยมไปด้วยความเมตตาและแสนบริสุทธิ์
เหลียงลั่วหยินมีลักษณะรูปกายภายนอกที่ค่อนข้างแตกต่าง เขาไม่ได้มีผิวคล้ำและนิสัยหยาบกระด้างเช่นชาวบ้านคนอื่น หากแต่เหลียงลั่วหยินเปรียบเสมือนเพชรน้ำงามเลยก็ว่าได้ ด้วยผิวกายที่ขาวผุดผ่อง ใบหน้ารูปไข่ และสิ่งสำคัญที่สุดคือเขาเป็นโอเมก้าที่มีร่างกายพิเศษ
ฟีโรโมนอันหอมหวานที่ฟุ้งกระจายออกมาแม้ยังไม่ถึงช่วงวัยที่เหมาะสมกลับสามารถดึงดูดเฉินอันหลานที่เป็นโอเมก้าเช่นเดียวกันได้อย่างน่าประหลาด
เฉินอันหลานให้การช่วยเหลือทางด้านการเงินแก่เหลียงลั่วหยินมาตลอด 6 ปีเต็ม ตั้งแต่มัธยมต้นไปจนถึงมัธยมปลาย เหลียงลั่วหยินพยายามมุมานะจนกระทั่งสอบเข้ามหาวิทยาลัยที่ดีที่สุดในเมืองได้ และถือเป็นจุดมุ่งหมายหนึ่งที่ทำให้เขาได้ใกล้ชิดผู้มีพระคุณไปอีกขั้น
บนหน้าจอขนาดใหญ่นั้น ใบหน้าของเด็กหนุ่มฉายชัดไว้ด้วยความตื่นเต้นระคนดีใจ ทั้งยังเต็มเปี่ยมไปด้วยความฮึกเหิมของคนในช่วงวัยหนุ่มสาวที่กำลังจะได้ออกไปโลดแล่นในโลกกว้าง
(พี่อันหลาน วันนี้ผมไปปฐมนิเทศที่มหาวิทยาลัยมาด้วยครับ และอีกสองเดือนผมก็จะต้องเข้าไปอยู่ในเมืองแล้ว จะได้เจอกับพี่อันหลานแล้วล่ะครับ)
“เด็กน้อย ทำไมเธอถึงดีใจขนาดนั้นล่ะ?”
เฉินอันหลานมองไปทางเด็กหนุ่มบนหน้าจอด้วยรอยยิ้ม เขาหยิบกล่องสีเงินกล่องหนึ่งออกมาจากลิ้นชัก หลังจากที่เปิดออกสีหน้าของเขาก็พลันเคร่งขรึมลง แต่ไม่นานสีหน้านั้นก็กลับเป็นปกติอีกครั้ง ก่อนเขาจะปิดกล่องสีเงินนั้นเบา ๆ แล้ววางกลับเข้าไปในลิ้นชักตามเดิม
หนุ่มน้อยบนหน้าจอยังคงอยู่ในอาการตื่นเต้นดีใจที่จะได้กลายเป็นเด็กมหาลัย เขาเอาแต่พรรณนาถึงเหตุการณ์วันปฐมนิเทศที่ตัวเองได้เจออย่างไม่หยุดหย่อน นี่เป็นครั้งแรกที่เขาจะได้ออกไปใช้ชีวิตเป็นเด็กมหาลัยในเมืองกรุง ไม่ใช่เพียงตัวเขาเท่านั้นที่ดีใจ แม้แต่ผู้ใหญ่บ้านเองก็ยังร้องเรียกระดมชาวบ้านหลายคนมาเคาะฆ้องและกลองอยู่หน้าบ้านของเขาเพื่อแสดงความยินดี
พ่อแม่ของเขาเองก็ตื่นเต้นดีใจไม่แพ้กัน และบอกเสมอว่าที่หนุ่มน้อยมีวันนี้ได้นั้นก็เป็นเพราะการช่วยเหลือและการสนับสนุนด้านเงินทุนของเฉินอันหลานทั้งสิ้น ถ้ามีเวลาว่างยังไงก็ต้องไปเยี่ยมเยียนเฉินอันหลานในเมืองให้ได้
ฝ่ายเฉินอันหลานที่เห็นเด็กหนุ่มเล่าเรื่องต่างๆด้วยใบหน้าเปี่ยมสุข ภายในใจของเขาก็รู้สึกยินดีกับเด็กหนุ่มไม่แพ้กัน
“ลั่วหยิน เคยคิดที่จะเข้าไปอยู่ในเมืองก่อนสักสองสามวันไหม?”
(คิดสิครับ แต่แบบนี้จะดีเหรอ จะเป็นการรบกวนพี่อันหลานเกินไปรึเปล่าครับ)
“ไม่เป็นไร รออีกสักสองสามวันให้ฉันทำงานที่เหลืออยู่ในมือให้เสร็จก่อนแล้วฉันค่อยไปรับเธอ”
(ไม่เป็นไรครับ เดินออกไปอีกไม่ไกลก็ถึงสถานีรถไฟแล้ว ผมไปเองได้ครับ)
“ก็ได้ งั้นในสองสามวันนี้ก็ขอพ่อกับแม่ให้เรียบร้อยนะ”
(ได้ครับ)
หลังจากที่คุยกับเด็กหนุ่มอีกเล็กน้อย เฉินอันหลานก็วางสายไป จากนั้นสีหน้าภายใต้แสงสว่างของหน้าจอก็พลันเคร่งขรึมลง เขารีบหยิบโทรศัพท์แล้วตรงออกไปจากห้องทันที
“คุณหมอคริสครับ ผมคือเฉินอันหลานนะครับ ยาระงับฮีทในบ้านหมดแล้ว ผมกำลังจะเข้าไปที่คลินิกของคุณตอนนี้เลย”
เฉินอันหลานตรงเข้าไปในลิฟต์ด้วยความรีบร้อนทันทีที่วางสาย
“ ไปโรงจอดรถ ” เฉินอันหลานออกคำสั่งหลังจากที่ประตูลิฟต์ปิดลง
“ได้ค่ะคุณผู้ชาย”
เสียงของผู้หญิงที่มีลักษณะเหมือนเครื่องจักรกลดังขยายออกมาในลิฟต์ตอบรับคำสั่งนั้น ไม่นานประตูลิฟต์ก็เปิดออก พร้อมกับภาพตรงหน้าของเขาที่ปรากฏเป็นโรงจอดรถหรูหราซึ่งครอบครองพื้นที่กว่าร้อยตารางกิโลเมตร
เฉินอันหลานเลือกโดยสารลิฟต์ที่อยู่ใกล้รถของเขามากที่สุด ทันทีที่เขาก้าวเข้าไปข้างในแสงไฟก็พลันสว่างจ้าขึ้น กลไกควบคุมภายในรถถูกเปิดโดยระบบอัตโนมัติทั้งหมดพร้อมกับเสียงที่คล้ายคลึงกับมนุษย์ดังกังวานออกมา
“คุณผู้ชาย ต้องการไปที่ไหนคะ”
“คลินิกคุณหมอคริส”
“หัวใจของคุณเต้นเร็วผิดปกติ ต้องการตรวจร่างกายใช่หรือไม่”
“ใช่”
“รับทราบค่ะ”
ระบบสแกนภายในรถเริ่มปฏิบัติการทันที เฉินอันหลานก้าวขึ้นมาบนรถเพื่อทำการตรวจร่างกาย แสงไฟสีแดงหลายเส้นพาดผ่านบนร่างกายของเขาเพื่อสแกนตรวจร่างกายภายนอกอย่างรวดเร็ว ผลรายงานการตรวจทุกส่วนในร่างกายของเฉินอันหลานปรากฏขึ้นมาบนหน้าจอแผงควบคุม ผลตรวจที่ออกมาคือฟีโรโมนโอเมก้าภายในร่างกายของเขากำลังเพิ่มสูงขึ้นอย่างน่าตกใจ
เฉินอันหลานขมวดคิ้ว
“คำนวณเวลาที่จะเข้าสู่ช่วงฮีท”
“รับทราบค่ะ”
พลันปรากฏตัวเลขบนหน้าจอที่เพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ ซึ่งคาดว่าภายในระยะเวลาไม่กี่วินาทีน่าจะคำนวณออกมาเป็นตัวเลขที่แน่นอนได้ ไม่นานเสียงของหุ่นยนต์ก็ดังขึ้นอีกครั้ง
“เหลือเวลาก่อนถึงช่วงเวลาฮีทประมาณ 2 ชั่วโมง 16 นาที 36 วินาทีค่ะ”
เวรเอ๊ย !
เฉินอันหลานสบถด่าทอในใจ ประตูเหล็กของโรงรถถูกเปิดออก และเฉินอันหลานก็เหยียบคันเร่งลงไปด้วยความรีบร้อน ตัวรถพุ่งทะยานออกไปด้วยความเร็วสูง เมื่อรถออกไปได้ไม่นาน ประตูเหล็กก็ปิดลงอย่างรวดเร็ว ทิ้งโรงจอดรถที่ปิดสนิทไว้ด้านหลัง