ตอนที่ 13 เป้าหมาย

ลานเซลอตที่เพิ่งเข้ามาถึงภายในงานเดินไปนั่งยังโต๊ะที่อยู่ข้างๆเฉินอันหลาน ขณะเดียวกันเซียร์เองก็ยังคงปักหลักอยู่ที่โต๊ะของเฉินอันหลานไม่ยอมจากไปไหน แต่สายตาของเขากลับเอาแต่มองไปยังโต๊ะข้างๆอยู่ตลอดเวลา แววตาคู่นั้นฉายชัดถึงความต้องการอย่างปิดไม่มิด หากไม่ติดว่านี่เป็นงานเลี้ยงสำคัญแล้วล่ะก็ เซียร์คงพร้อมที่จะเปลื้องผ้าและกระโจนขึ้นตักแกร่งไปทันทีอย่างแน่นอน
เฉินอันหลานมองเห็นการกระทำนั้นแต่เขาไม่คิดตำหนิอะไรอีกฝ่าย อย่างแรกคือมันไม่ใช่เรื่องของเขา ส่วนอย่างที่สองคือมันไม่ใช่เรื่องน่าแปลกใจเลยที่คุณชายตระกูลเล็กๆอย่างเซียร์จะหวังอยากป่ายปีนขึ้นไปอยู่ในจุดที่ผู้คนมากมายต่างหมายปอง วาดฝันถึงวันที่ได้เป็นดั่งหงส์โผบินไปสู่กิ่งก้านที่สูงสุดเหนือผู้คนนับพัน สุขสบายอยู่บนกองเงินกองทองของพวกตระกูลใหญ่ที่ต่อให้ใช้ทั้งชาติก็ไม่มีวันหมด และถึงแม้ตระกูลเฉินจะเป็นหนึ่งในตระกูลใหญ่เช่นกัน แต่อำนาจที่พวกเขามีอยู่ในมือเทียบกันไม่ได้เลยกับตระกูลเอสเตที่แผ่ขยายอิทธิพลไปทั่วทั้งยุโรปและเอเชีย จะเรียกว่าต่างกันราวฟ้ากับเหวเลยก็ว่าได้
ดังนั้นการที่เซียร์จะมีความคิดเช่นนี้จึงถือว่าเป็นเรื่องปกติ
“คุณชายเฉิน รู้เรื่องของลูเทอร์มั้ยครับ?”
ความคิดล่องลอยของเฉินอันหลานพลันหยุดชะงักลงหลังจากได้ยินเสียงกระซิบจากคนข้างๆ เขาเงยหน้าขึ้นเพื่อสบตากับคนพูดก่อนจะหรี่ตาลง โดยไม่ได้พูดอะไร
ดวงตาสีฟ้าของเชียร์กะพริบลงเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยปากหยอกล้อเฉินอันหลาน
“เมื่อคืนผมตั้งใจว่าจะไปคุยกับลูเทอร์สักหน่อย แต่ตอนที่เดินไปถึงห้องของเขา กลับได้ยินเสียงแปลก ๆ ดังออกมา กลิ่นอายของลูเทอร์น่าหลงใหลไม่น้อยเลย คุณว่างั้นมั้ย?”
“คุณอยากพูดอะไร?”
“ตอนนั้นคุณชายเฉินก็เดินผ่านประตูห้องของลูเทอร์เหมือนกันไม่ใช่เหรอครับ คุณชายตระกูลสูงส่งที่พักอยู่ในห้องชั้นเฟิร์สคลาสกลับปรากฏตัวอยู่ที่ระเบียงทางเดินในชั้นธรรมดาเสียได้ หรือว่าคนที่คุณชายเฉินชอบจะอยู่ในนั้นกันครับ?”
“ความคิดของคุณนี่ช่างบรรเจิดเสียจริงนะครับ”
เฉินอันหลานวางแก้วแชมเปญที่ถืออยู่ในมือลง จากนั้นก็ลุกขึ้น แล้วเดินตรงไปยังทิศทางของห้องน้ำ
เซียร์ไม่ได้เดินตามออกไป เขามองไล่หลังคนที่เดินจากไปพร้อมกับเผยรอยยิ้มออกมาเล็กน้อย ก่อนจะหันมาเล่นหูเล่นตากับลานเซลอตเช่นเดิม เขาไม่เชื่อหรอกว่าด้วยรูปร่างหน้าตาของตนจะไม่สามารถจับอัลฟ่าชั้นสูงคนนั้นได้

“เสี่ยวหมิงหมิง นายเห็นสายตาของผู้ชายคนนั้นไหม เขาเอาแต่เล่นหูเล่นตากับนายน้อยตลอดเลย” เว่ยเชียนเฉินรู้สึกขนลุกซู่ขึ้นมาเมื่อเห็นเชียร์แสดงท่าทางราวกับกำลังฮีทอยู่ตลอดเวลา เขาขยับเข้าไปใกล้หมิงจวงมากขึ้นด้วยความขยะแขยง จากนั้นก็บ่นขึ้นด้วยความไม่พอใจกับภาพตรงหน้าเท่าใดนัก
“รสนิยมของไอ้ไก่อ่อนแย่มากจริง ๆ ชอบคนแบบนั้นเข้าไปได้ยังไงกันน่ะ”
หมิงจวงชำเลืองมองไปทางเว่ยเชียนเฉิน ก่อนกล่าวกับเพื่อนสนิทของตนด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
“เขามีชื่อ ไม่ได้ชื่อว่าไก่อ่อน”
“แล้วที่นายเรียกฉันว่าไอ้โง่มาตลอดล่ะ”
“นั่นนายกำลังหลงประเด็นนะฉันว่า”
“ตอนนี้ฉันไม่สนประเด็นอะไรทั้งนั้น ฉันแค่อยากระเบิดหัวไอ้ไก่อ่อนนั้นเท่านั้น”
“ไอ้โง่”
“………..”
เวลส์ไม่ได้ปรากฏตัวในงาน นั่นทำให้ลานเซลอตรู้สึกผิดหวังไม่น้อย เขาเริ่มรู้สึกไม่ได้ดั่งใจเมื่อสิ่งที่คิดไว้ดันผิดพลาด มิหนำซ้ำพวกลูกน้องตัวดีที่พามาด้วยกลับเอาแต่ยืนเถียงกันด้วยเรื่องไร้สาระ ลานเซลอตที่เริ่มรู้สึกเบื่อหน่ายจึงตัดสินใจลุกขึ้นและเดินไปเข้าห้องน้ำเพื่อยืดเส้นยืดสาย
สองคนคู่หูที่คุยกันอยู่เห็นเจ้านายลุกออกไปก็ทำท่าจะเดินตาม แต่กลับถูกผู้เป็นนายมองกลับมาด้วยสายตาไม่สบอารมณ์ จึงทำได้เพียงถอยกลับไปยืนอยู่ที่เดิมเงียบๆ
ด้านลานเซลอตที่เดินมาถึงหน้าประตูห้องน้ำและกำลังจะผลักประตูเข้าไป กลับต้องหยุดชะงักการกระทำนั้นเพราะเสียงหอบเหนื่อยที่ดังลอดออกมาจากภายในพร้อมกับกลิ่นฟีโรโมนของโอเมก้าฟุ้งกระจายอยู่ทั่วบริเวณ ทั้งเข้มข้นและหอมหวาน เดาได้ไม่ยากว่าข้างในทำกิจกรรมอะไรกันอยู่ แต่แล้วภาพตรงหน้ากลับทำให้เขารู้สึกประหลาดใจขึ้นมา เมื่อสายตาดันมองลอดผ่านช่องประตูที่แง้มไว้แล้วเห็นชายหนุ่มโต๊ะข้างๆกำลังยืนล้างมืออยู่ที่อ่างน้ำด้วยใบหน้าเรียบเฉย โดยไม่ใส่ใจกับเสียงครางและเสียงหอบนั้นเลยสักนิด
เฉินอันหลานที่เสร็จธุระแล้วและกำลังเดินออกจากห้องน้ำ พลันสายตาก็บังเอิญไปปะทะกับลานเซลอตเข้าพอดี ทั้งคู่สบตากันด้วยสีหน้าเรียบเฉย ก่อเกิดเป็นบรรยากาศน่าอึดอัดเกิดขึ้นรอบตัวของคนทั้งคู่ ไม่นานบรรยากาศนั้นก็สลายหายไปเมื่อมีเสียงเปิดประตูมาจากห้องน้ำตรงกลาง เป็นผู้ชายชาวต่างชาติรูปร่างสูงโปร่งคนหนึ่ง เขามองไปทางเฉินอันหลานที่ยืนอยู่หน้าประตู แต่ด้วยบานประตูที่บดบังจึงทำให้เขาไม่ได้สังเกตเห็นลานเซลอตที่ยืนอยู่ด้านนอก เมื่อเห็นว่าคนที่ยืนอยู่เป็นเพียงชายชาวเอเชียธรรมดาๆ จึงมองด้วยสายตาเหยียดหยามไปครั้งหนึ่งก่อนจะเดินไปที่อ่างล้างมือ
เฉินอันหลานไม่ได้ตั้งใจมองใบหน้าของชายที่ก้าวออกมาจากห้องน้ำมากนัก แต่เมื่อสังเกตเห็นปฏิกิริยาบางอย่างของคนที่กำลังยืนขวางทางเขาอยู่ จึงได้หันไปพิจารณาใบหน้าของคนที่กำลังยืนล้างมืออยู่ตรงนั้นอีกครั้งอย่างละเอียด และพบว่านั่นคือคนที่เขากำลังตามหา ‘เวลส์’
แต่ดูเหมือนเป้าหมายของเขาจะเนื้อหอมมากเลยทีเดียว เพราะดูจากปฏิกิริยาของคนด้านข้างแล้ว…ไม่ได้มีแค่เขาคนเดียวที่กำลังสนใจผู้ชายคนนี้อยู่