บทที่ 8 Lilac Novel แม้จะเตรียมห้องไว้เพื่ออาบน้ำ แต่ภายในห้องก็เปียกโชกไม่น้อย เฉิงชิงและคุณนายไป๋ใส่เสื้อผ้าให้พวกเขาสองคนเสร็จเรียบร้อยก็เริ่มทำความสะอาดเก็บกวาด ตอนนี้หมี่หยางพลิกตัวได้แล้ว ล้มเอียงอยู่ในผ้าห่มนิ่มเริ่มกลิ้งตัวไปมา เฉิงชิงเห็นก็หัวเราะออกมา อุ้มก้อนแป้งข้าวเหนียวน้อยที่กลิ้งอยู่ขึ้นจากผ้าห่มฝ้ายวางไว้ข้างนอก ให้เขานั่งลงด้วยกันกับไป๋ลั่วชวน แล้วจิ้มปลายจมูกของหมี่หยาง “เด็กดื้…

บทที่ 7 Lilac Novel พอถึงช่วงฤดูหนาวทางตอนเหนือมักจะหิมะตก โดยเฉพาะพื้นที่ที่อยู่ติดภูเขา หากหิมะทับถมกันขึ้นมามักจะลึกถึงครึ่งเมตร ช่วงที่อากาศหนาวเย็นที่สุดในฤดูหนาว จะขึ้นไปฝึกเดินทัพบนเขาบ่อยๆ ไม่ได้ บรรดาทหารในค่ายจึงเพิ่มคาบวัฒนธรรมเข้ามา รวมตัวกันเอาเก้าอี้เล็ก ถือสมุดบันทึกไปเข้าเรียนที่ห้องประชุมกันทุกคืน หมี่เจ๋อไห่เป็นคนรับผิดชอบงานควบคุมดูแล บางครั้งถ้าไป๋จิ้งหรงมีเวลาว่าง ก็จะมานั่งฟั…

บทที่ 6 Lilac Novel ตอนเที่ยงหมี่เจ๋อไห่กลับมาแล้ว คราวนี้ยังพกหนังสือกลับมาด้วยในมือสองเล่ม ดูท่าจะเริ่มเตรียมตัวสอบแล้ว เฉิงชิงจะไปทำกับข้าว หมี่เจ๋อไห่จะไปช่วยด้วยความเคยชิน ก็ถูกเฉิงชิงดันไปที่โต๊ะภายในห้องแยกให้เขานั่งลง หยิบหนังสือคืนใส่มือแล้วเอ่ย “คุณน่ะ ไม่ต้องยุ่งอะไรทั้งนั้น นั่งอ่านหนังสืออยู่ตรงนี้แหละ หาเวลาว่างช่วยฉันดูเด็กๆ ก็พอแล้ว” โต๊ะหนังสืออยู่ตรงข้ามเตียงไม้ที่พวกหมี่หยางนอนอ…

บทที่ 5 Lilac Novel วันนี้ไป๋ลั่วชวนน้อยสวมชุดใหม่ บนหัวสวมหมวกไหมพรม บนสุดของหมวกยังมีลูกบอลไหมพรมหนึ่งลูก เวลาเขาหันหน้า ลูกบอลไหมพรมก็แกว่งตาม เวลานี้เขากำลังนั่งประคองส้มเขียวหวานลูกใหญ่หนึ่งลูกหัวเราะคิกๆ อยู่ตรงนั้น เมื่อดวงตาหยีลงดูคล้ายกับพระจันทร์เสี้ยว น่าเอ็นดูเป็นพิเศษ หมี่หยางนอนขยับมืออยู่ตรงนั้น ก็ถูกเฉิงชิงอุ้มขึ้นมา วางไว้ที่เดียวกันกับไป๋ลั่วชวน เฉิงชิงเอ่ยพร้อมรอยยิ้ม “หยางหยางก…

บทที่ 4 Lilac Novel พอส่งแขกกลับแล้ว หมี่เจ๋อไห่ก็เก็บของอยู่ข้างนอกกับเฉิงชิงพักหนึ่ง ถึงค่อยเดินเข้ามา หมี่เจ๋อไห่ล้างหน้าแปรงฟันแล้ว อุ้มลูกชายขึ้นมาจูบหลายๆ ทีด้วยรอยยิ้ม “ลูกชาย คิดถึงพ่อหรือยัง” เฉิงชิงถามข้างๆ หมี่เจ๋อไห่ “คุณคุยอะไรกับกรรมการไป๋เหรอ คุยกันตั้งนาน” หมี่เจ๋อไห่ตอบ “อ๋อ หนนี้กรรมการไป๋เขามาเพราะมีภารกิจ คุยเรื่องราชการกัน เขาบอกด้วยว่า คราวนี้ต้องเลือกคนจากในหมู่พวกผมไปสอบโรง…

บทที่ 3 Lilac Novel ไป๋ลั่วชวนน้อยแทะช้อนอย่างไม่ลดละ หมี่หยางก็ยืนยันที่จะไม่กินกล้วยบดช้อนนั้นแล้ว หมี่หยางหันหน้าไปมองกล่องโฟมที่วางอยู่ข้างๆ ร้องเรียก “แอ้” พลางชี้นิ้วไปที่กล่อง จะเอากล้วยอีกลูกแยกกันกินกับไป๋ลั่วชวน เฉิงชิงอุ้มเขาขยับเข้าไปใกล้เล็กน้อย เขายื่นมือออกไป ไม่ว่าคว้าอะไรได้ก็จะกอดไว้ทันที ช่างเขาสิ ยังไงไม่กินช้อนเดียวกันก็พอแล้ว! สิ่งที่หมี่หยางกอดมาคือมะเขือเทศกลมลูกหนึ่ง สุกแล…

บทที่ 2 Lilac Novel ทารกน้อยหมี่หยาง ไม่มีสิทธิในความเป็นมนุษย์เลยสักนิด เขาอยากจะขยับแขนขา แต่ถูกพันเอาไว้อย่างแน่นหนา พลังน้อยนิดนั่นดิ้นหลุดไม่ไหว ได้แต่นอนหงายร้อง “แอ้ๆ” ตรงนั้นอยู่นาน พยายามแสดงความไม่พอใจของตัวเอง ทั้งสองคนที่เพิ่งจะเลื่อนขั้นมาเป็นพ่อแม่ไม่รู้สักนิดว่าหมี่หยางอยากสื่ออะไร หมี่เจ๋อไห่พ่อของหมี่หยางมีใบหน้าอ่อนเยาว์มีชีวิตชีวา ยังพูดอย่างปลื้มใจอยู่ตรงนั้นว่า “เสียงดังกังวาน…

บทที่ 1 Lilac Novel หมี่หยางนั่งง่วงเหงาหาวนอนอยู่บนเก้าอี้โยก พัดลมตัวเล็กข้างหน้าพัดดัง ~ เอี๊ยดอ๊าด ~ เอี๊ยดอ๊าด ~ อย่างกับเพลงกล่อมนอนอย่างไรอย่างนั้น หมี่หยางฟังไป เปลือกตาก็หนักอึ้งยิ่งกว่าเดิม ไม่นานมือถือที่อยู่ข้างๆ ก็ดังขึ้นสองครั้ง เขาหยิบขึ้นมาดู เป็นเงินก้อนสุดท้ายที่โอนให้ธนาคารสำเร็จ ในที่สุดก็คืนเงินที่กู้ซื้อบ้านหมดแล้ว หมี่หยางโล่งอกอยู่ในใจ ขณะที่เขาใกล้จะหลับเต็มที ลูกพี่ลูกน้อ…