เสน่หาจอมพยศ
เรื่องย่อ : ถึงแม้จะเจ้าชู้ แต่ก็รู้ว่าควรหยุดที่ใคร!
คนอย่าง เอริค พอร์ทแมน มหาเศรษฐีเพลย์บอยเสน่ห์ร้ายที่คิดอยากจะมีเมียเป็นตัวเป็นตนทั้งทีก็ต้องเลือกเฟ้นเอาเอง เขาจึงพยายามหลบหลีกการดูตัวที่มารดามักสรรหามาให้สุดชีวิต เพราะผู้หญิงที่จะมาเป็นภรรยาและว่าที่แม่ของลูกนั้น ต้องเป็นคนที่สามารถทำให้หัวใจอันแข็งกระด้างสั่นคลอนได้ ซึ่งยังไม่เคยเกิดขึ้นกับใคร ยกเว้นผู้หญิงคนนี้ ลักษณารีย์ เดนิซอฟ เธอสวย เผ็ด ดุ ยั่วยวนใจ และเย่อหยิ่งราวกับนางพญา อาการแสนพยศของเธอน่าจับปล้ำทำเมียให้หนำใจ แต่การขืนใจมันช่างเป็นเรื่องไร้ศักดิ์ศรีที่ชายอกสามศอกอย่างเอริคไม่คิดจะทำ เพราะต่อให้เธอพยศมากแค่ไหน ก็หนีไม่พ้นการออกสเต็ปรุกอย่างมีชั้นเชิงของเขาอยู่ดี! “นี่คนหรือนางฟ้า ทำไมสวยบาดตาบาดใจขนาดนี้ครับ” เอริคเริ่มต้นรุกอย่างรวดเร็ว ร่างสูงสมาร์ตสาวเท้าเข้าไปใกล้ร่างบางเว้นระยะห่างเพียงแค่คืบ นั่นยิ่งทำให้สูดดมกลิ่นกายหอมเย้ายวนใจได้มากขึ้น “มีตาก็น่าจะมองออกนะคะ นี่คน ไม่-ใช่-นาง-ฟ้า!” “สวยแถมปากดีแบบนี้ มาเป็นหวานใจของพี่ไหมครับ” เอริคยิ้มกริ่มเมื่อเห็นคนปากดีแก้มแดง นัยน์ตาสีสวยทอดมองเจ้าของใบหน้าเชิดรั้นที่จ้องหน้าเขาอย่างท้าทายแล้วหัวเราะในลำคอเบาๆ อย่างชอบใจ “ตำแหน่งที่ไม่น่าสนใจแบบนั้น ฉันไม่ขอรับไว้ดีกว่าค่ะ ผู้ชายเจ้าชู้ไร้คุณสมบัติดีเด่นอย่างคุณ ไม่สมควรได้รับการพิจารณาจากฉันหรอก” ลักษณารีย์ประกาศกร้าวพร้อมเชิดหน้าอย่างหยิ่งผยอง นัยน์ตาสีสนิมวาวโรจน์ ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนดูถูกเขาถึงเพียงนี้! ร่างสูงเริ่มคุกคามร่างอรชรด้วยการกระชากคนตรงหน้าเข้ามาปะทะอกแกร่งอย่างไม่ออมแรง แล้วพันธนการด้วยแขนแกร่งจนหญิงสาวดิ้นไม่หลุด คนปากดีควรได้รับการลงทัณฑ์ให้สาสม! “กรี๊ด! ปล่อยนะ! ปล่อยฉันนะคนเลว คนหน้าด้าน ชอบฉวยโอกาส ไร้ความเป็นสุภาพบุรุษ” “ปากดีแบบนี้ อยากรู้จริงๆ ว่าตอนที่ผมใช้ริมฝีปากบดขยี้จะยังปากดีอยู่ไหม”